ΑΥΤΙΣΜΟΣ-ΔΙΑΧΥΤΕΣ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ
Αυτισμός και Πιθανά Αίτια
Ο αυτισμός εντάσσεται στην κατηγορία των Διάχυτων Αναπτυξιακών Διαταραχών (ΔΑΔ). Οι διαταραχές αυτές χαρακτηρίζονται από σοβαρά ελλείμματα σε πολλούς τομείς της ανάπτυξης.
Τα πιο σοβαρά ελλείμματα εντοπίζονται στους τομείς της κοινωνικής αλληλεπίδρασης και στις δεξιότητες επικοινωνίας. Επιπλέον παρουσιάζονται στερεότυπες μορφές συμπεριφοράς ενδιαφερόντων και δραστηριοτήτων.
Γενική εικόνα ενός παιδιού με αυτισμό
Τα παιδιά με αυτισμό δημιουργούν ένα δικό τους κόσμο, στον οποίο δεν επιτρέπουν τη συμμετοχή άλλων ανθρώπων και στον οποίο δεν δέχονται παρεμβάσεις και αλλαγές. Δείχνουν ελάχιστο ενδιαφέρον για τους άλλους, ακόμα και για τα μέλη της οικογένειάς τους. Προτιμούν να μένουν μόνα τους και να ασχολούνται με διάφορα αντικείμενα.
Γλώσσα και Νοητικό επίπεδο παιδιών με αυτισμό
Η γλωσσική ανάπτυξη δεν είναι παραγωγική και δημιουργική αλλά είναι ένας τομέας που παρουσιάζει σοβαρά ελλείμματα. Τα παιδιά μπορεί να προφέρουν μεμονωμένες λέξεις και φράσεις ή μπορεί να αναπτύσσουν μια ιδιαίτερη μορφή λόγου με πολλές ιδιορρυθμίες.
Το νοητικό επίπεδο των παιδιών με αυτισμό μπορεί να κυμανθεί από τα ανώτερα επίπεδα της νοημοσύνης μέχρι τις βαρύτερες μορφές νοητικής υστέρησης. Επίσης ορισμένα από τα παιδιά αυτά ενδέχεται να παρουσιάζουν κάποιες ιδιαίτερες ικανότητες, για παράδειγμα στα μαθηματικά ή στην μουσική προκαλώντας έκπληξη και ενδιαφέρον τόσο στο οικείο περιβάλλον όσο και στους ειδικούς.
Πιθανά Αίτια Αυτισμού
Η αιτία του αυτισμού εξακολουθεί να παραμένει άγνωστη. Κάποιες έρευνες υποδεικνύουν ένα νευρολογικό πρόβλημα, που επηρεάζει εκείνα τα τμήματα του εγκεφάλου, τα οποία επεξεργάζονται τη γλώσσα και τις πληροφορίες που δίνουν οι αισθήσεις. Γενετικοί παράγοντες μπορεί κάποιες φορές να εμπλέκονται. Ο αυτισμός μπορεί να είναι αποτέλεσμα ενός συνδυασμού διαφόρων αιτιών. Ειδικοί υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει αιτιολογική σύνδεση ανάμεσα στις στάσεις και στις ενέργειες των γονιών και στην ανάπτυξη μιας διαταραχής του φάσματος του αυτισμού.
Σύνδρομο Άσπεργκερ 
Το Σύνδρομο Άσπεργκερ (AS) είναι μια διαταραχή του φάσματος του αυτισμού (ASD), που χαρακτηρίζεται από σημαντικές δυσκολίες στην κοινωνική αλληλεπίδραση και στη λεκτική επικοινωνία, ενώ παράλληλα εκδηλώνεται με περιορισμένες και επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές και ενδιαφέροντα. Διαφέρει από τις άλλες διαταραχές του φάσματος του αυτισμού λόγω της σχετικής διατήρησης της γλωσσικής και γνωστικής ανάπτυξης. Η φυσική αδεξιότητα και η άτυπη (περίεργη, παράξενη) χρήση της γλώσσας αναφέρονται συχνά ως συμπτώματα, όμως δεν απαιτούνται για τη διάγνωση του συνδρόμου.
Τα άτομα με Άσπεργκερ συνήθως:
• Δυσκολεύονται (έως αδυνατούν) να συμμετάσχουν σε μια συζήτηση
• Δεν κάνουν βλεμματική επαφή
• Χρησιμοποιούν έντονα τη γλώσσα του σώματος και τις εκφράσεις του προσώπου τους για να επικοινωνήσουν
• Δυσκολεύονται να διατηρήσουν σταθερές σχέσεις με άλλα άτομα
• Συνηθίζουν να χρησιμοποιούν συνεχώς συγκεκριμένα αντικείμενα και συγκεκριμένες φράσεις
• Κάνουν στερεοτυπικές κινήσεις και έχουν ιδιαίτερη προσκόλληση σε ένα καθημερινό πρόγραμμα δραστηριοτήτων
• επιδεικνύουν πλήρη αδιαφορία ή υπερβολικό ενδιαφέρον σε αισθητηριακά ερεθίσματα από το περιβάλλον τους
ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
1)Ομιλία που χαρακτηρίζεται από έλλειψη ρυθμού, παράξενη τονικότητα ή μονοτονία
2)Αδυναμία προσαρμογής της έντασης της φωνής ανάλογα με τις συνθήκες (π.χ. το άτομο μιλά δυνατά στο σινεμά)
3)Τάση απομόνωσης λόγω της έλλειψης επικοινωνιακών δεξιοτήτων ή της έλλειψης ενδιαφέροντος
4)Εμμονή με ένα συγκεκριμένο θέμα και ακατάπαυστη ομιλία περί αυτού, παρουσιάζοντας δεδομένα και στατιστικά, χωρίς αρχή, μέση και συμπέρασμα
4)Ελλιπής ανάπτυξη κινητικών ικανοτήτων, κακός κινητικός συντονισμός, αδέξιες κινήσεις
Τα βαθύτερα αίτια του Συνδρόμου Άσπεργκερ, όπως και των διαταραχών του αυτιστικού φάσματος γενικότερα, παραμένουν άγνωστα.
ΑΙΤΙΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ
Τα ακριβή αίτια του συνδρόμου Άσπεργκερ παραμένουν ακόμη και σήμερα υπό διερεύνηση. Κλινικές μελέτες υποδεικνύουν ότι ένας συνδυασμός παραγόντων, γενετικών όσο και περιβαλλοντικών, μπορεί να ευθύνεται για τις αλλαγές στη νευροβιολογική εξέλιξη του εγκεφάλου που σχετίζονται με την εμφάνιση του συνδρόμου.
Το βέβαιο είναι πάντως ότι το σύνδρομο Άσπεργκερ δεν οφείλεται στην ανατροφή του ατόμου ή την κοινωνικοοικονομική του κατάσταση και οπωσδήποτε δεν προκαλείται από υπαιτιότητα του πάσχοντος.