ΦΩΝΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ

ΦΩΝΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ

Πρόκειται για δυσκολία στην αντίληψη, επεξεργασία και οργάνωση των ήχων που απαρτίζουν το φωνολογικό σύστημα της μητρικής γλώσσας του ατόμου, με αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές η ομιλία να είναι δυσκατάληπτη.

Για να προβούμε στη διάγνωση της διαταραχής αυτής θα πρέπει να απορρίψουμε την πιθανότητα ύπαρξης ανατομικού ή νευρολογικού προβλήματος. Θα πρέπει επίσης το άτομο να έχει επαρκείς δεξιότητες στοματοπροσωπικού ελέγχου (εκούσια και ακούσια). Συνεπώς οι δυσκολίες στην άρθρωση οφείλονται στην ανωριμότητα ή διαταραχή του φωνολογικού συστήματος.

Ένα παιδί με φωνολογική διαταραχή εμφανίζει τις παρακάτω φωνολογικές διεργασίες:
1.    Αντικαταστάσεις φωνημάτων (πχ. «φέλω» αντί για «θέλω»)
2.    Πτώση συλλαβής ή φωνήματος(πχ. «νάνα» αντί για «μπανάνα»)
3.    Πτώση τελικού συμφώνου (πχ. «μπαμπά» αντί για «μπαμπάς»)
4.    Απλοποιήσεις συμπλεγμάτων (πχ. «βιβίο» αντί για «βιβλίο»)
5.    Αναδιπλασιασμούς (πχ. «παπέλο» αντί για «καπέλο»)
6.    Εναρμονίσεις (πχ. «λουλούρι» αντί για «κουλούρι»)
7.    Μεταθέσεις και μετακινήσεις (πχ. «βλιβίο» αντί για «βιβλίο»)

Έρευνες έχουν δείξει ότι παιδιά που εμφάνιζαν φωνολογικά ελλείμματα στη προσχολική ηλικία αντιμετώπισαν δυσκολίες στη μετέπειτα σχολική τους επίδοση (γραφο-αναγνωστικές δυσκολίες, δυσκολίες στην ορθογραφία).