ΣΥΧΝΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

ΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΩ ΣΕ ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗ;

Η ηλικία κατά την οποία θα παρέμβει ο λογοθεραπευτής εξαρτάται από το είδος των δυσκολιών και τους παράγοντες που εμπλέκονται με αυτές. Η διαφορετικότητα του ατόμου δημιουργεί διαφορές στον χρόνο κατάκτησης δεξιοτήτων. Οι γονείς όμως θα πρέπει να παρατηρήσουν κάποια χαρακτηριστικά στην επικοινωνία του παιδιού έως την ηλικία των 3 ετών.

• Αν το παιδί έχει βλεμματική επαφή.
• Αν εκφράζει τις ανάγκες του και ζητάει αντικείμενα.
• Αν λέει το όνομά του και το επώνυμό του.
• Αν υπακούει και εκτελεί απλές εντολές.
• Αν καταλαβαίνει απλές ιστορίες.
• Αν κάνει ερωτήσεις και απαντά σε ερωτήσεις τύπου «ποιος»,»τί».
• Αν χρησιμοποιεί απλές προτάσεις.
• Αν χρησιμοποιεί πληθυντικό αριθμό και προθέσεις.
• Αν περιγράφει απλές εικόνες.
• Απαντάει σε ερωτήσεις σε μια ιστορία
• Αν μπορεί να παρακολουθήσει διάλογο.
• Αν παρακολουθεί διήγηση παραμυθιών.
• Αν χρησιμοποιεί συμβολικό παιχνίδι.

ΠΟΙΕΣ ΓΛΩΣΣΙΚΕΣ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΠΡΙΝ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ;

Υπάρχουν αναμενόμενες γλωσσικές συμπεριφορές για κάθε ηλικία. Για παράδειγμα, το παιδί μέχρι την ηλικία ενός έτους θα πρέπει να χρησιμοποιεί έστω δύο λέξεις. Ένα παιδί το οποίο αναμένεται να ξεκινήσει την φοίτησή του στην Ά Δημοτικού πρέπει να έχει κατακτήσει και να χρησιμοποιεί τις εξής γλωσσικές δεξιότητες:

• Ανακαλεί κομμάτια ιστορίας
• Σχηματίζει προτάσεις μεγαλύτερες των 5 λέξεων
• Χρησιμοποιεί μελλοντικούς και παρελθοντικούς χρόνους
• Διηγείται λεπτομερείς ιστορίες
• Λέει ονοματεπώνυμο και διεύθυνση σπιτιού
• Μετράει ως το 10
• Λέει ιστορίες με αρχή-μέση-τέλος
• Χρησιμοποιεί ερωτήσεις (ποιος, τι, που, πότε, πως, γιατί)
• Ρωτάει τις χρήσεις αντικειμένων (τι κάνει αυτό;)
• Απαντάει σε ερωτήσεις σε μια ιστορία
• Φτιάχνει φανταστικές ιστορίες
• Περιγράφει πως γίνεται/φτιάχνεται κάτι
• Χρησιμοποιεί υποθετικό λόγο

ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ;

Τα παιδιά μαθαίνουν το λόγο και την ομιλία με το να ακούνε την γλώσσα γύρω τους και να εξασκούνται σε αυτό που ακούνε. Υπάρχουν τρόποι που οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν την εξέλιξη του λόγου και της ομιλίας.

• Αφήστε τα παιδιά να ανακαλύψουν, να πιάσουν, να δοκιμάσουν, να γευτούν.
• Διατηρείστε φυσικό το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώνει το παιδί.
• Επικοινωνήστε με πρόθεση, το παιδί επικοινωνεί για να δηλώσει ανάγκη, επιθυμία, απαίτηση, συναίσθημα κ.ά.
• Χρησιμοποιείστε νοήματα, οι φυσικές χειρονομίες σηματοδοτούν το νέο λεξιλόγιο και βοηθούν το παιδί να το κατακτά ευκολότερα.
• Διατηρείστε σειρά επικοινωνίας. Μιλάτε ο καθένας με την σειρά του, δώστε αμέριστο χρόνο στο παιδί σας να αντιδράσει σε μία ερώτηση ή εντολή.
• Ωθείστε την εξέλιξη του συμβολικού παιχνιδιού, φτιάξτε ιστορίες με κουκλάκια.
• Δεχτείτε τις λέξεις όπως τις λέει το παιδί αλλά εσείς πάντα να χρησιμοποιείτε την ενήλικη απόδοσή τους.
• Κάντε την επικοινωνία με το παιδί διασκεδαστική.
• Ενθαρρύνετε το παιδί να μιλά αλλά μην απαιτείται την ομιλία.

ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΤΡΑΥΛΙΖΕΙ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ;

Είναι πολύ σημαντική η δική σας αντίδραση για το παιδί. Θα πρέπει να είστε ήρεμοι και ψύχραιμοι. Δεν θα πρέπει να δείξετε στο παιδί ότι ταράζεστε ή εκνευρίζεστε. Δείξτε προσοχή στον τρόπο ομιλίας του παιδιού. Δεν χρειάζεται να το διακόπτετε ή να του λέτε να το ξαναπεί ‘’καλά’’. Επίσης δεν πρέπει να μαντεύετε αυτό που θέλει να πει ή να συμπληρώνετε εσείς την φράση του και σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να κάνετε επικριτικά σχόλια ή να το μαλώνετε. Καλό θα είναι να απευθυνθείτε σε ένα λογοθεραπευτή ώστε να αξιολογήσει την ομιλία του παιδιού σας και να σας ενημερώσει αν οι δυσρυθμίες στην ομιλία του είναι φυσιολογικές και αν χρειάζεται θεραπεία το παιδί.

ΠΟΣΟ ΔΙΑΡΚΕΙ Η ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΑ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΕΙΤΑΙ;

Η διάρκεια και η συχνότητα της λογοθεραπείας ποικίλλει και εξαρτάται από έναν μεγάλο αριθμό παραγόντων. Μεταξύ άλλων, ένας βασικός παράγοντας είναι το είδος και ο βαθμός των δυσκολιών που αντιμετωπίζει ένα άτομο. Επίσης, εξαρτάται από την προσωπική ή/και οικογενειακή προσπάθεια που καταβάλλεται για την αντιμετώπιση αυτών των δυσκολιών.

ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ Η ΠΡΩΙΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ;

Ο ρυθμός μάθησης του παιδιού όσο και η ταχύτητα της ανάπτυξής του βρίσκονται στο αποκορύφωμά τους στα προσχολικά χρόνια. Με το πέρασμα του χρόνου οι δυσκολίες του παιδιού εδραιώνονται αφού συνηθίζει να λειτουργεί στο λανθασμένο πρότυπο μάθησης λόγου ή συμπεριφοράς. Με την πρώιμη παρέμβαση και το κατάλληλα δομημένο πρόγραμμα καταφέρνουν τα παιδιά να αναπτύξουν το μέγιστο των δυνατοτήτων τους.

TO ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΦΕΡΕΙ ΣΩΣΤΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΘΟΓΓΟΥΣ. ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ;

Αν η ομιλία του παιδιού σας δεν εξελίσσεται και παραμένει ακόμη μερικώς ή ολικώς ακατάληπτη όπως όταν ήταν μικρό καλό θα είναι να συμβουλευτείτε έναν λογοθεραπευτή.
Ο λογοθεραπευτής μπορεί να εξακριβώσει με ειδικές δοκιμασίες αν η ομιλία του παιδιού σας πράγματι υπολείπεται ή αν είναι φυσιολογικό φαινόμενο της ανάπτυξης του.
Η έγκαιρη αντιμετώπιση προβλημάτων άρθρωσης στην νηπιακή ηλικία είναι σημαντική για την ολοκληρωμένη ανάπτυξη του παιδιού καθώς και για την σχολική ωριμότητα.

ΜΠΟΡΕΙ ΜΙΑ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΣΤΟΝ ΛΟΓΟ ΝΑ ΕΠΗΡΕΑΣΕΙ ΤΗΝ ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΠΙΔΟΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ;

Παιδιά με διαταραχές στον λόγο είναι πιθανό να εμφανίσουν δυσκολίες στην σχολική τους επίδοση. Μπορεί να δυσκολευτούν:

• Με την ανάγνωση
• Με την κατανόηση/απόδοση κειμένου και νοήματος
• Με την οργάνωση του γραπτού λόγου
• Με την οργάνωση της κριτικής σκέψης κ.ά.

Οι πιθανότητες εμφάνισης αυτών των δυσκολιών ή/και ο βαθμός δυσκολίας μειώνεται, αν αντιμετωπιστούν εγκαίρως οι διαταραχές λόγου και ομιλίας. Για τον λόγο αυτό, πρέπει να αναζητείται η γνώμη του ειδικού αν υπάρχει υποψία διαταραχής στο λόγο και στην ομιλίας ενός παιδιού.

ΣΕ ΠΟΙΕΣ ΑΛΛΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ Η ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑ;

Η λογοθεραπευτική παρέμβαση συνιστάται και σε κάποιες ιδιαίτερες περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα:

Σε παιδιά με:

• Νευρολογικές παθήσεις
• Σύνδρομα
• Προβλήματα ακοής
• Σχιστίες

Σε ενήλικες με:

• Διαταραχή άρθρωσης
• Διαταραχή φωνής
• Βαρηκοΐα
• Τραυλισμό
• Αφασία
• Άνοια

Στόχος της λογοθεραπείας πέρα από την αποκατάσταση του λόγου και της ομιλίας, είναι να επιτευχθεί η καλύτερη επικοινωνία του ατόμου με το περιβάλλον του προκειμένου να αποφευχθεί η κοινωνική του περιθωριοποίηση.