ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ – ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ

Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) - διεθνώς Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) - είναι μια από τις συχνότερες νευροβιολογικές διαταραχές της παιδικής ηλικίας, η οποία συνεχίζεται, κατά ένα σημαντικό ποσοστό, και στην ενήλικη ζωή.

Εμφανίζεται στο 5-7% του μαθητικού πληθυσμού με σχέση συνήθως 3:1 υπέρ των αγοριών.

Τα παιδιά με ΔΕΠΥ εμφανίζονται στους ειδικούς συνήθως, μεταξύ 3 και 7 χρόνων. Η αναγνώριση του προβλήματος συμπίπτει, στις περισσότερες περιπτώσεις, με την ένταξη στο σχολείο, εξαιτίας των αυξημένων απαιτήσεων για συγκέντρωση της προσοχής, οργάνωση και συμμόρφωση στους κανόνες.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Τα κύρια συμπτώματα της διαταραχής, όπως ορίζονται από το DSM-IV, είναι η διάσπαση της προσοχής, η παρορμητικότητα και η υπερκινητικότητα. Με βάση τα συμπτώματα που επικρατούν στα παιδιά σχολικής ηλικίας διακρίνουμε τρεις τύπους ΔΕΠΥ:

ΔΕΠΥ Τύπος Απροσεξίας  
•    Δεν μπορεί να συγκεντρωθεί
•    Αποσπάται εύκολα από άσχετα ερεθίσματα
•    Δεν φαίνεται να ακούει
•    Δε δίνει σημασία στις λεπτομέρειες
•    Κάνει λάθη απροσεξίας
•    Δυσκολεύεται να ακολουθήσει οδηγίες
•    Αποφεύγει εργασίες που απαιτούν συστηματική πνευματική προσπάθεια
•    Ξεχνά τις σχολικές εργασίες
•    Χάνει πράγματα
•    Γενικά είναι ανοργάνωτος/η

ΔΕΠΥ – Τύπος Παρορμητικότητας\Υπερκινητικότητας
•    Δυσκολεύεται να παραμείνει καθισμένος/η
•    Κουνάει χέρια, πόδια, ή στριφογυρίζει στην καρέκλα
•    Κοιτά συνέχεια γύρω του και πειράζει τους άλλους
•    Σηκώνεται όταν δεν επιτρέπεται
•    Τρέχει και σκαρφαλώνει υπερβολικά
•    Δεν σκέφτεται πριν αντιδράσει
•    Απαντάει πριν ολοκληρωθεί η ερώτηση
•    Μιλάει συνεχώς
•    Δυσκολεύεται να περιμένει τη σειρά του
•    Στα παιχνίδια δεν ακολουθεί κανόνες
•    Διακόπτει ή ενοχλεί τους άλλους

ΔΕΠΥ – Συνδυασμένος Τύπος

Είναι επίσης συνηθισμένος τύπος ΔΕΠΥ στα παιδιά και στους εφήβους όπου παρουσιάζεται συνδυασμός κάποιων από τα παραπάνω συμπτώματα,  ήτοι απροσεξία, υπερκινητικότητα και παρορμητική συμπεριφορά.

Γενικά, το φάσμα των κλινικών συμπτωμάτων είναι ευρύ, γι αυτό και κανένα παιδί με ΔΕΠΥ δεν μοιάζει με κάποιο άλλο. Συνήθως, υπάρχουν διαφοροποιήσεις στην ένταση των συμπτωμάτων και μάλιστα τέτοιες διακυμάνσεις μπορεί να παρατηρούνται στο ίδιο παιδί κατά την διάρκεια της ημέρας, ακόμη και από ώρα σε ώρα. Πάντως, για να βάλει ο ειδικός τη διάγνωση της ΔΕΠΥ, τα ως άνω προβλήματα πρέπει να παρατηρούνται τόσο στο σπίτι, όσο και στο σχολείο και να προκαλούν σημαντική δυσκολία στην ακαδημαϊκή απόδοση και την κοινωνική συναναστροφή του παιδιού.