ΝΟΗΤΙΚΗ ΥΣΤΕΡΗΣΗ

ΝΟΗΤΙΚΗ ΥΣΤΕΡΗΣΗ

Η νοητική υστέρηση είναι μια γενικευμένη διαταραχή, που χαρακτηρίζεται από σημαντικά μειωμένη νοητική λειτουργία και ελλείματα σε δύο ή περισσότερες προσαρμοστικές συμπεριφορές, με έναρξη πριν την ηλικία των 18 ετών.

Iστορικά είχε ορισθεί ότι Νοητική Υστέρηση έχουμε αν το σκορ του Δείκτη Νοημοσύνης (IQ) είναι κάτω από 70. Παλαιότερα ο ορισμός επικεντρωνόταν σχεδόν αποκλειστικά στην γνωστική λειτουργία, αλλά ο ορισμός τώρα περιλαμβάνει και άλλα δύο στοιχεία, ένα σχετικά με την ψυχική λειτουργία και ένα σχετικά με τις λειτουργικές ικανότητες των ατόμων στο περιβάλλον τους.

Αίτια εμφάνισης της νοητικής υστέρησης:

• Προγεννητικά αίτια (κληρονομικοί παράγοντες, χρωμοσωμικές ανωμαλίες όπως σύνδρομο Down, σύνδρομο Turner κ.ά.)
• Περιγεννητικά αίτια ( ανοξία, τραυματισμοί και αιμορραγία του εγκεφάλου, πρόωρη γέννηση)
• Μεταγεννητικά αίτια (μολυσματικές ασθένειες, ατυχήματα, υψηλός πυρετός κ.ά.)

Χαρακτηριστικά ατόμων με νοητική υστέρηση:

• Καθυστερήσεις στην προφορική γλωσσική ανάπτυξη
• Ελλείματα στη μνήμη δεξιοτήτων
• Δυσκολία στη μάθηση των κοινωνικών κανόνων
• Δυσκολία με τις δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων
• Δυσκολία στην αυτοεξυπηρέτηση και στην αυτοφροντίδα

Ταξινόμηση της νοητικής υστέρησης:

Τα συνοδά προβλήματα της νοητικής υστέρησης:

Τα παιδιά με νοητική υστέρηση αντιμετωπίζουν πολύ συχνά και άλλες αναπτυξιακές δυσκολίες καθώς και διάφορα προβλήματα υγείας. Υπολογίζεται ότι το 10-40 % των παιδιών με νοητική υστέρηση αντιμετωπίζει τουλάχιστον μια επιπλέον αναπτυξιακή δυσκολία. Εκτιμάται επίσης ότι η συχνότητα εμφάνισης συναισθηματικών προβλημάτων ή προβλημάτων συμπεριφοράς στα παιδιά με νοητική υστέρηση είναι 4-6 φορές υψηλότερη σε σχέση με το γενικό πληθυσμό.

Συνοδά προβλήματα όπως:
• Διαταραχές λόγου και ομιλίας
• Διαταραχές στην προσοχή
• Αυτοκαταστροφική συμπεριφορά
• Δυσκολίες στις διαπροσωπικές σχέσεις

Η πρόληψη της νοητικής υστέρησης:

Στη νοητική υστέρηση η πρόληψη αποτελεί επιτακτική ανάγκη διότι είναι η μόνη δυνατότητα πραγματικής αντιμετώπισης του προβλήματος. Τόσο στην περίπτωση ορισμένων γενετικών ανωμαλιών όσο και στην περίπτωση των δυσκολιών που προκύπτουν ως συνέπεια περιβαλλοντικών επιδράσεων πριν και μετά τον τοκετό.